تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
این فرض، درست نیست. فرشته واسطه است بین وجود ملکوتی (قلب ملکوتی) نبی و قلب فوق جبروتی او. قلب را پنج مرتبه است که عرش رحمان، یکی از مراتب آن است. « قلب الومن عرش الرحمن» و مومن به معنی حقیقی، انسان کامل است. جبرییل(ع) نیز واسطه است بین قلب عرشی نبی و قلب ملکوتی(قلب مثالی) او. قلب مادّی که محلّ وحی نیست. خود جبرییل هم از شئونات وجودی انسان کامل است. اگر قلب ملکوتی، بی واسطه ی جبروت، متّصل به لاهوت شود، مندک می شود؛ تنها پیامبری که توانسته است ملکوت خویش را بی واسطه ی جبرئیل، به لاهوت پیوند داده وحی بگیرد، رسول خداست؛ و البته این امر، چند باری واقع شده نه زیاد؛ چرا که استمرار آن، اگر مثال حضرت را مندک نمی کرد، حتماً بدن مادَی اش را از کار می انداخت؛ لذا در روایات آمده که در این گونه ارتباط، حضرتش مدهوش می گشت. حضرت موسی(ع) حتّی یکبارش را هم تحمّل نتوانست بکند؛ و تازه آن جلوه، به تمام نور خدا نبود، بلکه شعائی از آن بود؛ در حالی که رسول خدا(ص) در ترتباط مستقیم، به تمام آن نور متّصل می گشت، که عین حقیقت فوق جبرئیلی خودش می باشد. .
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.