چرا سلام فرشتگان در آیه 69 هود به شکل منصوب آمده، ولی حضرت ابراهیم(ع) به شکل مرفوع سلام را پاسخ داده‌‌اند؟

شرح پرسش: سلام علیکم؛ چه فرقی بین (سلاما) و (سلام) در آیه‌ی مبارکه (قالوا سلاما، قال سلام قوم منکرون) است. لغت دانان می‌‌گویند: کلمه (سلاما) تحمل معنای جمله اسمیه را دارد و کلمه سلام تحمل معنای جمله فعلیه، اهل لغت هم چنین می‌‌گویند: جمله فعلیه اعم از جمله اسمیه است و در این‌جا به معنای استمراری بودن سلام را می‌‌رساند ولی جمله اسمیه در این‌جا این افاده را دارد که سلام در همین لحظه و در همین وقت بدون استمرار، پس چرا سلام به شکل جمله اسمیه آمده و جواب آن به شکل جمله فعلیه؟ پاسخ اجمالی بر اساس آنچه از قواعد زبان عربی به دست می‌‌آید، پاسخ حضرت ابراهیم(ع) به شکل مرفوع و نکره، از تکریم و احترام بیشتری برخوردار است. این دقت در پاسخ در کنار پذیرایی مفصلی که این پیامبر خدا از مهمانان خود داشتند، نشان از ادب، احترام و تکریم ویژه ایشان داشته است. پاسخ تفصیلی داستان ورود فرشتگان بر حضرت ابراهیم(ع) و پذیرایی این پیامبر خدا از آنان، در دو جای قرآن بدین شکل مطرح شده است: (آیا خبر مهمانان ارجمند ابراهیم به تو رسید؟ چون بر او درآمدند پس سلام گفتند. گفت: (سلام، مردمی ناشناسید.)؛ پس آهسته به سوی زنش رفت و گوساله‌‌ای فربه [و بریان‌] آورد).[1] سلام فرشتگان در این آیات به شکل منصوب آمده است: (قالُوا سَلاماً)؛ ولی حضرت ابراهیم جواب سلام را به شکل مرفوع پاسخ داده‌اند: (قالَ سَلامٌ). بنابر آنچه دانشمندان زبان عربی بیان می‌کنند، (سلاماً) مصدر و مفعول مطلق برای فعل محذوف است و در حقیقت تقدیر جمله چنین بوده است: (سلمّنا سلاماً). ولی (سلامٌ) به عنوان مبتدا برای خبر محذوف است و در حقیقت همان جمله (سلامٌ علیکم) است؛[2] یعنی جمله اسمیه در پاسخ جمله فعلیه آمده است. در بر خلاف آنچه پرسش‌گر مطرح نموده است، جمله اسمیه برای ثبوت یک خبر برای مبتدای خود است و اختصاصی به زمان حال ندارد و با توجه به قرائن مختلف؛ مانند مدح و ذم و دعا، می‌‌تواند برای دوام و استمرار نیز به کار رود؛ بر خلاف جمله فعلیه که جهت حدوث و صِرف وقوع در یک زمان خاص است.[3] چنانچه همین نکته را سید علی‌‌خان کبیر در مورد جمله (الحمد لله) نیز بیان می‌‌دارد؛ یعنی عبارت (الحمد لله) بیش از تعبیر (حمداً و شکراً) و موارد مشابه، مفید معنای استمرار است. در مورد آیاتی که درباره حضرت ابراهیم(ع) و فرشتگان گذشت، همین قاعده به خوبی رعایت شده است،[4] و این پیامبر خدا با ادبی بالاتر به مهمانان خود پاسخ داده و بر آنها درود و سلام می‌‌فرستد.[5] همان‌‌گونه که خداوند فرموده است: (و چون به شما درود گفته شد، شما به [صورتی‌] بهتر از آن درود گویید، یا همان را [در پاسخ‌] برگردانید).[6] مطلب دیگری که برخی مفسران بدان اشاره نموده‌‌اند، این است که فرق است بین گفتن: (السلام علیک) و گفتن: (سلام علیک) که تعبیر دوم از آن جهت که الف و لام ندارد و به اصطلاح نکره است نکته‌ای زائد را در موارد دعا می‌‌فهماند و آن یا این است که جنس سلام و همه انواع سلام بر تو باد و یا این است که سلامی بر تو باد که از عظمت و اهمیت نمی‌‌توان با زبان بیانش کرد.[7] .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه