من چند وقتی است که در دلم محبت اهل بیت(علیه السلام)بسیار کم شده است و باعث ناراحتی من ودور شدنم از این بزرگوران شده است و از این موضوع رنج میبرم و هر چه میکنم اعتقاداتم و ارادتم به این بزرگوران زیاد نمیشود از جنابعالی تمنا دارم که مرا در این مورد از راهنمایی خود محروم نفرمائید.

با اهدای سلام و عرض احترام به پرسشگر محترم؛ابتدا باید معناى حب روشن شود و سپس تعریف حب اهل بیت و ائمه اطهار (ع). حب یعنى، رغبت و میل انسان به چیزى اگر این میل باطنى و رغبت دل به چیزى شدید و قوى شود آن را عشق مى نامند(1) تعریف حب اهل بیت (ع) را باید از خود روایات اخذ کرد. در روایتى، رسول اکرم (ص) مى فرماید: «لا یؤمن احدکم حتى اکون احب الیه من ولده و والده و الناس اجمعین»(2) «هیچ کس از شماها ایمان ندارد، مگر اینکه من نزد او از فرزندانش و پدرش و همه مردم محبوب تر باشم». حضرت ابتدا اصل ایمان را مشروط به حب خود مى داند و سپس در ضمن آن حب خود را توضیح مى دهد. بنابراین حب اهل بیت و ائمه اطهار (ع) باید در این حد اعلا باشد و اگر هر اندازه از این حد پایین تر باشد، به همان اندازه ایمان نقص و کاستى دارد. به عبارت دیگر درجات ایمان با درجات حب پیامبر اکرم واهل بیت (ع) سنجیده مى شود. دوستى اهل بیت (ع) در عمل امام محمد باقر (ع) مى فرمایند: «یا جابر بلغ شیعتى عنى السلام و اعلمهم انه لا قرابه بیننا و بین الله عزوجل و لا یتقرب الیه الابالطاعه یا جابر من اطاع الله و احبنافهو ولینا و من عصى الله لم ینفعه حبنا»(4) «اى جابر از طرف من به شیعه من سلام برسان و به آنها اعلام کن که هیچ قرابت و خویشاوندى بین ما و خداى عزوجل نیست و فقط با طاعت و بندگى به درگاه الهى تقرب جسته مى شود. اى جابر هرکس اطاعت خدا را کند و- همراه آن- به ما محبت ورزد و دوست و محب ما مى باشد و هرکس معصیت خدا را کند حب ما برایش نافع نمى باشد». بنابراین اولین شرط حب اهل بیت (ع) اطاعت حق تعالى و پرهیز از گناه مى باشد ممکن است درجه پایین محبت (همان میل باطنى و رغبت درونى) را داشته باشد ولى عملاً اهل معصیت هم باشد، چنین حبى خیلى سود بخش نیست (لازم به یادآورى است معصیت هاى اتفاقى که بعدش توبه هم باشد- باعث نمى شود که حب اهل بیت (ع) سودى نبخشد.) بنابراین این حب باید در عمل متجلى شود. اما در مورد اینکه فرمودید: محبتم نسبت به اهل بیت علیهم السلام کم شده و چگونه آن را افزایش دهم؛راه هاى کسب دوستى اهل بیت (ع): 1 معرفت اهل بیت (ع): در سایه معرفت امام به کمالات و ویژگى هاى منحصر به او بیشتر واقف مى گردیم و این وقوف خود فطرتا شیفتگى و محبت نسبت به اهل بیت (ع) را در پى دارد. امام صادق (ع) مى فرماید: «الامام علم بین الله عزوجل و بین خلقه، فمن عرفه کان مومنا و من انکره کان کافرا»(6) «امام آن شاخص [و دلیل و راهنماى ] آشکار است که بین خداى عزوجل و خلقش قرار گرفته، پس هر کس او را شناخت مؤمن مى گردد و هر کس او را انکار کرد [و نشناخت ] کافر مى گردد». مؤمن بودن، فرع بر شناخت امام است. نتیجه این مى شود که یکى از راه هاى عملى مهم کسب حب اهل بیت (ع)، معرفت آن بزرگواران است. 2 اطاعت از اهل بیت (ع): اگر کسى شناخت لازم و کافى به اهل بیت (ع) پیدا کرد، اطاعت از آنان را بر خود لازم مى داند ولى گاهى شناخت در آن حد بالا نیست در این صورت چه بسا نسبت به اوامر آنان عصیان شود. عصیان هم به هر اندازه باشد، به همان اندازه کدورت و بغض مى آورد. کدورت و بغض هم، ضد صفا و حب است. پس هر اندازه نسبت به اوامر آنان عصیان شود، به همان اندازه بغض و کدورت نسبت به آنان در دل ایجاد مى شود و برعکس هر اندازه نسبت به اوامر آنان اطاعت شود، به همان اندازه حب و صفا به آنان دل را فرا مى گیرد. امام رضا (ع) مى فرماید: «اللهم انى اسئلک... العمل الذى یبلغنى حبک...»(8) «الها از تو آن عملى را مسألت مى کنم که حب خودت را به من برساند». بنابراین یکى از راه هاى عملى وصول به «حب» اصل عمل و طاعت عملى است. 3 توسل با حال: در سایه شناخت امام مى فهمیم همه چیزمان به او وابسته است. واسطه فیض و کمال و همه چیزمان امام مى باشد(9) اگر توسل بعد از شناخت و با حال همراه باشد، ترنم عاجزانه و عاشقانه اى است که حب را در دل بیش از پیش مى پروراند. همچنین دعا کنید و از خدا بخواهید محبت اهلی بیت علیهم السلام را روزی شما گرداند.4 تولى و تبرى: دو اصلى که با حب اهل بیت (ع) تأثیر متقابل دارند یعنى، حب اهل بیت (ع)، تولى و دوستى با دوستان خدا و آنان و تبرى و بى زارى از دشمنان خدا و آنان را مى آورد و تولى و تبرى هم محبت اهل بیت (ع) را در پى دارد.(10) . خداوند در درون انسان یک قلب قرار داده، لذا باید محبت واحدی داشته باشد. امروز به نحوی شده که افراد محبت خود را بی خودی مصرف کرده و به هر کسی هر چند عادی محبت می ورزند. فلان فوتبالیست یا بازیگر یا همکار اداره یا ... . این ها باعث می گردد توجه انسان و محبت انسان از محبوب واقعی که خدا و اهل بیت علیهم السلام می باشند قطع یا کم گردد.5. زیارت ایشان؛ کمترین وظیفه ما نسبت اهل بیت علیهم السلام زیارت ایشان است که انجام این وظیفه باعث رشد محبت ما نسبت به این بزرگواران خواهد شد. اگر زیارت روزانه از نزدیک مقدور نیست انسان می تواند از دور و با حضور قلب زیارت نامه ایشان را بخواند.(1) با استفاده از: طریحى، مجمع البحرین، ج 2، ماده «حبب».000 (2) میزان الحکمه، ج 2، ص 236، ح. 3197000 (3) همان، ر. 3199000 (4) همان، ص 238، ح. 3211000 (5) همان، ح. 3212000 (6) همان، ج 1، ص 170، ح. 839000 (7) همان، ج 2، ص 214، ح. 3095 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه