دود كردن اسپند در اسلام چه نتايجى دارد، آيا درست است كه براى رفع چشم زخم سوزاندن آن خوب است، آيا روايتى يا حديثى از ائمّه(عليهم السلام)در اين رابطه است يا نه؟

جهان با همه عظمتش، از ريزترين موجودات تا بزرگترين، مخلوق (بدون واسطه يا با واسطه) خدايى توانا است، خداوند آفريدگار همه چيز است[1] و حافظ و ناظر بر همه اشياء است[2] و يكى از اوصاف خالق جهان «حكيم» است، يعنى هيچ كار و فعل او بدون فايده نيست، در قلمرو فعل او «عبث» راه ندارد، در آسمان و زمين آنچه در ميان آنها است بيهوده آفريده نشده است.[3] همان طور كه به تجربه ثابت شده و علوم جديد نيز تأييد كرده اند، گياهان علاوه بر خاصيت غذايى نقش بسيار مهمى در درمان دردهاى مختلف نيز دارند و بسيارى از داروهايى كه امروز تهيه مى شود منشأ گياهى دارد. «حرمل» يا «اسپند» نيز از گياهانى است كه به تجربه، خواصى براى آن شناخته شده است. دهخدا مى گويد: اسپند دانه اى باشد كه به جهت چشم زخم در آتش ريزند. اى سپندى منشين خيز و سپند آر سپند *** تا ترا سازم از اين چشم گرامى مجمر چشم بد را ز چنان شاه بگردان سپند *** كافرين باد بر اين صورت زيبا منظر[4] خيز و دفع چشم بر اسپند سوز.[5] در برخى از اين روايات نيز از اين گياه «اسپند» نام برده شده، و براى آن فوائدى ذكر شده است كه ما به دو روايت دراين مورد اشاره مى كينم: 1ـ عن على (عليه السلام) أنه قال: ما من شجرة حرمل الاومعها ملائكة يحرسونها حتى تصل الى من وصلت و فى اصل الحرمل نُشرة و فى فرعها شفاءٌ من اثنين و سبعين داء.»[6] در هر درختى از اسپند، ملائكه اى (از جانب خداوند مأمور) است كه آن را نگهدارد تا به دست كسى برسد، و ريشه آن پناهگاه است براى علاج مجنون و مريض، و شاخه آن درمان هفتاد دو نوع مرض است.[7] 2ـ از امام صادق (عليه السلام)درباره ى اسپند و... سؤال شد، حضرت در جواب فرمود: ... در هر خانه اى كه اسپند باشد از هفتاد خانه ى اطراف آن شيطان دور مى گردد، و آن درمان براى هفتاد نوع مرض است، كه آسان ترين آن جذام مى باشد.[8]--------------------------------------------------------------------------------[1]ـ شاعر: هر گياهى كه از زمين رويد *** وحده لا شريك له گويد [2]ـ قرآن كريم: زمر، 62. [3]ـ قرآن كريم: ص 27. [4]ـ فرخى. [5]ـ مولوى، لغت نامه «اسپند». [6]ـ مستدرك الوسايل، 16، 460، باب 112. [7]ـ «نشرة»: (اسپند) دوايى است كه مجنون و مريض به وسيله ى آن معالجه مى شود. [8]ـ محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، 59، 234، باب 84. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه