من بسيجي هستم و در ميان خويشاونداني زندگي مي كنم كه در عين اينكه روابط خيلي خوب و نزديكي با هم داريم با عقايد من مخالف هستند و من و اعتقاداتم را مورد تمسخر قرار مي دهند . من سعي ميكنم آنها را با كارهايم حساس نكنم ولي دوست ندارم عقايدم را ناديده بگيرم. چگونه با آنها رفتار كنم كه به اعتقادات من احترام بگذارند؟

در سوال شما مشخص نیست که خانواده و خویشاوندان شما با کدامیک از عقایدتان مخالفند، با عقاید دینی و مذهبی یا با گرایشات سیاسی؟ اما هر چه باشد به دو نکته توجه داشته باشید: نکته اول: همیشه حاضر باشید با روی خوش سخن مخالفان خود را بشنوید. اینکه کسانی با نظر شما مخالفند نباید موجب ناراحتی شما بشود. همه انسانها با هم اختلافاتی دارند، حتی آنها که در جبهه مخالف شما هستند نیز با همدیگر اختلافاتی دارند. باید بدانید که آدمها بر اساس عوامل مؤثر گوناگون به نظرات مختلفی می رسند و قرار نیست همه یا اکثریت مشابه شما فکر کنند، این اختلاف را طبیعی بدانید و فکر نکنید همه ی مخالفان شما افرادی هستند که نمی خواهند زیر بار حق بروند، نه خیر اینطور نیست، ممکن است بسیاری از مخالفان عقیده ی شما را ناحق بدانند و بهمین دلیل زیر بار آن نروند. تازه اگر به کسانی برخوردید که واقعاً نمی خواهند زیر بار حق بروند، باز هم نباید موجب ناراحتی شما بشود. شما باید اینرا هم بپذیرید که بالاخره برخی مردم در مواقعی از حق فرار می کنند و به دلایلی نمی خواهند زیر بار حق بروند و خیلی وقتها نمی شود بلافاصله آنها را در مقابل حق تسلیم کرد بلکه باید زمانها بگذرد یا شرایط بسیار تغییر کند تا آنها در برابر حق تسلیم شوند. پس بطور خلاصه همواره با روی باز و بدون واکنش منفی آماده باشید که به حرف مخالف گوش بدهید. بعد از گوش دادن مختارید که اگر خواستید پاسخ دهید و اگر نخواستید بی اعتنا از کنار آن بگذرید. توجه داشته باشید که قرار نیست هر مخالفی را سر جای خود بنشانید و حقانیت عقیده ی خود را بر او اثبات کنید. اگر دیدید برای حرفهای او پاسخ مناسب دارید و او هم بلحاظ روحی-روانی آماده شنیدن و فکر کردن به حرفهای شما هست، پاسخ او را بدهید وگرنه سکوت کنید. نکته دوم: در روابط و تعاملات خانوادگی اختلافات عقیدتی خود را وارد نکنید. شما باید بتوانید با پدر و مادر و خواهران و برادران خود با خوشی و مسالمت رفت و آمد کنید. بدون آنکه اختلافات خود را پیش بکشید. شما باید بدون توجه به این اختلافات با آنها مهربان بوده، کمک کار آنان باشید و با روی خوش پذیرای آنان باشید. اگر آنها از شما رفتاری دوستانه و انسان پسندانه ملاحظه کنند خیلی بیشتر آماده می شوند تا در مورد عقاید شما فکر کنند و اگر آنها را حق یافتند بپذیرند. البته تعامل مسالمت آمیز با دیگران اصلاً مستلزم این نیست که عقاید خود را زیر پا بگذارید. بله اگر آنها شما را دعوت به کاری کردند که مثلاً طبق عقاید شما نادرست است و نباید انجام داد، خوب انجام ندهید و به آنها بفهمانید که طبق عقایدتان این کار درست نیست اما لازم نیست با آنها برخورد شدید و خشونت آمیز داشته باشید یا قهر کنید و رفت و آمد نداشته باشید. موفق باشید.www.porsesh.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه