می خواستم سرنوشت دقیق عزره بن قیس و نحوه به هلاکت رسیدن دقیق این فرد که از دشمنان امام حسین(ع) بود. را برایم بفرستید؟

عزره بن قیس (شیخ مفید, الإرشاد ، ج 2، ص 38 و 84.) یا عروه بن قیس (همان ؛طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج 4، ص 310 . )عزره ، از کارگزاران حکومت ابوبکر و عمر بود.( الکامل فى التاریخ ، ج 4، ص 53؛ وقعة الطف ، ص 204 و 224.) نقل شده او در زمان خلافت عمر والى شهر حلوان (شهرى مرزى میان شام و عراق) بود(تاریخ مدینة دمشق: 40 / 309 ـ 310.) و موقعیت او از صدر اسلام مشخص بوده است.او از کسانى بود که براى امام نامه نوشت و از وى براى حضور در کوفه ، دعوت نمود و آنگاه همراه عمرسعد شد تا در نبرد علیه امام شرکت کند.وی را یکى از فرماندهان سپاه ابن زیاد بر شمرده اند. در شرح حال او نوشته اند:وهو على خیل أهل الکوفة;( الإرشاد: 2 / 204; تاریخ الطبری: 4 / 332; مقتل الحسین علیه السلام (ابومخنف): 139)او فرمانده سواره نظام اهل کوفه بود.وقتى ابن زیاد خواست او را براى ابلاغ پیامى نزد سیّدالشهداء علیه السلام بفرستد، او عذر خواست و گفت: من از کسانى هستم که براى او نامه نوشتم و به او قول یارى دادم.( الإرشاد: 2 / 84 ـ 85 ; تاریخ الطبری: 4 / 310)گویند چون روز عاشورا شد، ابن سعد، ریاست سواره سپاه را به او سپرد و پس از شهادت امام ، او به همراه شمر، قیس و عمرو بن حجاج ، ماءمور شد تا سرهاى شهداى کربلا را براى ابن زیاد ببرد. (وقعة الطف ، ص 208.)نیز گفتگوی وی با زهیر بن قین در عصر تاسوعا مشهور و شنیدنی است, گویند عصر روز تاسوعا، چون دشمن آماده ی یورش و جنگ گردید، زهیر و حبیب با دشمن سخن گفتند و آنان را نصیحت کردند. زهیر پس از سخن گفتن حبیب با عزره بن قیس، رو به عزره کرد و او را از یاری گمراهانی که به کشتن نفوس پاک رو آورده اند، برحذر داشت. عزره با تعجب از موضع حمایتی زهیر از امام حسین علیه السلام پرسید:زهیر! تو در نزد ما جزو پیروان اهل بیت نبوده ای، تو عثمانی بودی. زهیر در پاسخ گفت: مگر نه این است که شما با موضع گیری فعلی ام فهمیدی که من از پیروان اهل بیت هستم. به خدا سوگند! من هرگز برای حسین نامه ننوشته ام و هیچ گاه فرستاده ای را به سوی او نفرستاده ام و به او وعده ی یاری نداده ام؛ ولی شما نامه نوشتید؛ اما مسیر راه، من و او را به هم رسانیده است. وقتی حسین علیه السلام را دیدم، به یاد رسول خدا صلی الله علیه و آله و موقعیت حسین علیه السلام نزد او افتادم و فهمیدم او به طرف دشمنانش یعنی شماها می آید؛ لذا عاقلانه دیدم که او را یاری کنم و در حزب او باشم و جانم را پای جان او قرار دهم تا بدین وسیله، حق خدا و رسولش صلی الله علیه و آله را که شما ضایع کرده اید، مراعات کرده باشم.(وقعه الطف, ص 194, 195)متاسفانه وی نیز سرنوشتش معلوم نیست شاید وی از افرادی باشد که به طور دستی جمعی توسط مختار کشته شده است یا فرار کرده است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه