سلام.یعنی واقعا وقتی یه ادم خیلی گناهکار برای ظهور امام زمان(عج) دعا میکنه. امام زمان(عج) ناراحت میشند و میخوان این شخص برای ظهورشون دعا نکنه?

امام زمان(عج) هرچند که از گناهان ما ناراحت بوده و از احوال و اعمال ما آگاه است ولی در عین حال برای گناهان شیعیان استغفار می‌نماید و از توبه آنان خشنود می گردد. ابوالحسن علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی می‌گوید: در یکی از سال‌ها، به قصد سفر حج حرکت کردم و در مدینه چند روزی ماندم، شاید امام زمان(عج) را ببینم؛ اما ملاقات ایشان قسمت ما نشد و با ناراحتی شدید وارد مکه شدم؛ انجام مناسک حج را شروع کردم، ولی همچنان در فکر بودم. در یک لحظه که در مقابل کعبه ایستاده بودم، احساس کردم درب خانه باز شد؛ شخصی را دیدم که به سویم می‌آید،‌ من هم به طرفش رفتم، پس از پرسیدن مقصد من و از احوال آقای خصیبی، از من پرسید: «ابن مهزیار را می‌شناسی؟» گفتم: «خودم هستم.» سپس از انگشتر امام حسن عسکری(ع) که پس از پدرم در دست من بود پرسید؛ انگشتر را به او نشان دادم. بعد از آن پرسید: «چه کار داشتی؟» گفتم: «به دنبال آن امامی هستم که از ما پنهان است». فرمود: «امام خود را پنهان نکرده است، این اعمال شماست که باعث غیبت امام زمان(عج) شده است؛ حال برو و دفعه دیگر بین رکن و صفا هم دیگر را می‌بینیم». سر وعده حاضر شدم و او نیز آمد، با هم پس از کمی راه رفتن به منطقه‌ای در طائف رسیدیم، آن شخص پیش از من وارد خیمه‌ای شد و به سرعت برگشت و بشارت داد که امام اجازه شرفیابی دادن؛ وارد شدم و خیمه‌ای دیدم که از گوشه آن نور می‌درخشید؛ به عنوان امام، او را مخاطب ساخته و سلام کردم. آن حضرت خطاب فرمود: «یا اباالحسن! قد کنا نتوقعک لیلا و نهارا ، فما الذی ابطا بک علینا؟»، «ای ابوالحسن علی بن مهزیار! شب و روز در انتظار دیدار تو لحظه شماری می کردم ، چه شد که تاخیر کردی و به سوی ما نیامدی؟»، عرض کردم: «ای مولای من! کسی را نیافتم که مرا به حضورت راهنمایی کند». آن حضرت با تعجبی همراه با پرسش فرمود: «کسی را نیافتی که راهنمایی‌ات کند!؟» سپس با انگشت مبارک روی زمین کشید و بعد فرمود: «نه! راهنما نداشتن دلیل تاخیرت نیست بلکه شما به مال اندوزی روی آورده‌اید، در برابر مستضعفان فخر فروشی کرده و با آنان با بی اعتنایی رفتار کرده‌اید، صله رحم را ترک نموده‌اید؛ پس دیگر چه عذری دارید؟»، عرض کردم: «توبه کردم، توبه؛ بازگشتم، بازگشتم». سپس حضرت مهدی(عج) خطاب به علی ابن مهزیار فرمود: «ای پسر مهزیار! اگر برخی از شماها برای آمرزش بعضی دیگر، از خداوند طلب مغفرت نمی‌کردند، کلیه انسان‌ها گرفتار می‌شدند و کردارشان آنها را هلاک می‌کرد.» (اشاره به اینکه من برای شما از خداوند طلب بخشش می کنم.) در قسمتی از دعای امام زمان(عج) برای بخشیده شدن گناهان شیعیان آمده است: پروردگارا شیعیان ما از پرتو وجود ما و باقی مانده سرشت ما خلق شده اند، اما همین شیعیان به خاطر مغرور شدن به دوستی با ما و داشتن ولایت و از روی بی توجهی گرفتار گناهان بسیاری گشته اند؛ حال اگر گناهانی که آنان انجام داده اند ،جزء گناهانی است که بین تو و آنها باید حل شود، پس به خاطر ما آنها را ببخش و ما هم از آنها راضی هستیم و اما اگر گناهانی که انجام داده اند، حق الناس و جزء گناهانی است که بین خودشان است و باید حق دیگران پرداخت شود برای پرداخت بدهی آنان، از خمسی که در اموال برای ما مقرر کرده ای به عنوان تقاص و تاوان بدهی آنان برداشت کن و به طلب کاران آنها بده. و آن شیعیان را وارد بهشت کن و از آتش جهنم دور ساز و آن ها را با دشمنان ما که گرفتار غضب تو هستند در یک مکان قرار مده. بر این اساس یکی از راه هایی که با آن می توان ظهور امام عصر(عج) را نزدیک کرد، استغفار به معنی دوری و پرهیز از گناهان است، لذا اگر ما چشم، زبان و گوش را که از اسباب اصلی گناهان هستند، کنترل کنیم و در صورت گناه بلافاصله استغفار کرده و از ارتکاب مجدد بپرهیزیم، می توانیم به اثرگذاری انتظار هایمان در امر فرج امیدوار باشیم. در روایات است که پرونده اعمال ما هر هفته به محضر حضرت حجت(عج) می رسد و ایشان از برخی گناهان شیعیان، نالان وگریان می شوند و برای آنها استغفار می کنند، چه خوب است در پرونده عمل شیعه ای توبه و استغفار بعد از گناه باشد. استغفار علاوه بر دور کردن ما از گناه، سبب رضایت امام زمان(عج) می شود، مثل اینکه پدری ببیند فرزندش پس از خطا، نادم شده و درصدد جبران و پرهیز برآمده است. امام مهدی(عج) هم پدر عالم و بشریت هستند چنان که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة» و نیز امام رضا(ع) فرمودند: امام(ع) پدری مهربان برای امت است. لذا این استغفار علاوه بر کسب رضایت و خشنودی حضرت بقیه الله الاعظم(عج)، انسان را از گناه پاک می کند که این پاکی از ملزومات زمینه سازی برای ظهور است. چراکه حضرت(ع) برای ظهور و قیام جهانی خود سرباز می خواهد و گنهکاران نمی توانند در زمره آنان قرار بگیرند. انسانی که دنبال یاری و رضایت امام عصر(عج) است و برای او دعا می کند ، باید خوف و رجاء را در خود تقویت کند. خوف یعنی آنکه انسان در عمل اگر گناهی انجام داد، آن را کوچک نشمارد و سرسختانه درصدد رفع برآید و همیشه در خوف باشد که حقی بر گردن اش نباشد؛ این خوف در اعمال خیر بیشتر باید باشد تا اگر کاری نیک انجام داد، غره نشود و منت نگذارد و از عمل خویش احساس رضایت نکند. چراکه از نشانه های محب و شیعه در روایات این است که عمل خوب خود را کوچک بشمارد تا از اعمال نیک بی نیاز نشود. البته این خوف در همراهی با رجاء مفیدفایده است یعی امید داشتن به محبت و رحمت خدا تا اگر گناهی کرد و دوباره مرتکب شد ناامید نشود؛ رجاء یعنی امید به کریم و رحیم بودن خدا؛ چنان که قرآن می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا». البته این وعده الهی و رجاء نباید سبب تبدیل گناه به عادت شود. منتظر واقعی از درگاه الهی و رحمت ربوبی در مواجهه با مشکلات اعم از مادی و معنوی ناامید نمی شود و از یاری و انتظار فرج حضرت(عج) دست نمی کشد. چراکه با ناامیدی شرایط گناه بیشتر و مساعدتر می شود. استغفار راهی است که خدا برای نزدیک شدن منتظران به امام عصر(عج) و زمینه سازی ظهورشان قرار داده است. پس انسان با توبه واقعی جزء صلحا و از یاران امام قرار می گیرد. به امید آنکه ما نیز با توبه واقعی و عمل به دستورات امام و خداوند باریتعالی جزء یاران واقعی آن حضرت قرار بگیریم. ارتباط با امام زمان(عج) و دیگراولیاى الهى و نزدیک شدن به آنان نیاز به سنخیت با آنان دارد. به دست آوردن سنخیتبا اولیاى الهى نیاز به تحقّق دو بُعد؛ یعنى، معرفت و عمل دارد. اگر کسى خود را بهاولیاى الهى شبیه نمود، به لقاى آنان نیز واصل خواهد شد: ناریان مر ناریان را جاذب‌اند / نوریان مر نوریان را طالب‌اند. آنچه وظیفه ماست تشبه به آن حضرات و پیمودن راه آنان است . ما باید در همه حال سرباز آماده آن حضرت بوده وهمواره در خدمت ایشان باشیم. این مسأله را آیه ۲۰۰ سوره آل عمران بیان فرموده: «یاایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه لعلّکم تفلحون؛ اى کسانىکه ایمان آورده اید، صبر کنید و یکدیگر را به صبر وادارید و مرابطه نمایید و تقواو خداترسى را پیشه سازید، باشد که رستگار شوید». امام باقر(ع) در تفسیر این آیهشریفه مى فرمایند: «صبر کنید بر اداى فرایض (یعنى در انجام تکالیف الهى استقامت داشته باشید) و در برابر دشمنان پایدارى کنید و با امامتان (که انتظارش رامى کشید) مرابطه نمایید»، (کتاب الغنیه، شیخ مفید، ص ۱۰۵). قرآن راجع به حضرت مهدى و اصحاب ایشان مى فرماید: «الذین ان مکنّاهم فى الارض اقاموا الصلوه وآتوا الزکاهو امروا بالمعروف و نهو عن المنکر؛ کسانى که اگر در زمین به آنان توانایى دهیمنماز را بپا داشته و زکات (به مستحق) بخشیده و به معروف امر نموده و از منکر نهىکنند»، (حج، آیه ۴۱). امام باقر(ع) در تفسیر این آیه مى فرمایند: «این آیه براى آلمحمد(ع) است؛ یعنى، مهدى(عج) و اصحاب او»، (تفسیر قمّى، ج ۲، ص ۸۷). در نتیجه اگرما هم مى خواهیم دوستدار آن حضرت باشیم، باید به این امور اهتمام ورزیم..ارتباط با امام زمان یعنى خود را به رشته ولایت او بستن و بر خدمت و پیروى و یارىاو گردن نهادن و این یکى از ارکان ایمان است که آدمى خود را به امام خویش مربوطسازد و از او جدا نشود. پیوستگى با او یعنى مطیع او بودن. آنچه در روایات زیاد سفارش شده است انتظار فرج است ما باید ارتباط معنوى خود را با امام زمان(عج) باعمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه داری مو آنرا در دل و ظاهر جلوه گر کنیم. در روایات متعدد داریم که در زمان غییبت امام زمان(ع) بهترین اعمال انتظار فرج است. انتظار فرج یعنى: الف) معرفت امام معصوم و عادل و پیشواى فضیلت.ب) ایمان به امامت و قیادت رهبرى الهى و عدالت پیشه.ج) عشقبه عدالت و ارزش هاى انسانى.ه) امیدبه آینده اى روشن و نوید بخش.ک) تلاش براى برقرارى حکومتى عدل پیشه و عدل گستر.ح) رعایت موازین و قوانین دینى و اخلاقى.خ) داشتن روحیه تعهد و مسؤولیت پذیرى.این انتظار فرج است که بهترین عمل و عبادت است و چنین منتظرى، مقامى عالى دارد وهر گاه در زمان غیبت از دنیا برود به منزله کسانى است که پس از ظهور حضرت حجت(عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى کنند، (بحارالانوار ج ۵۲ ص ۱۲۵ ). پس «سنخیت» مهمترین شرط جلب دوستی و رضایت امام است .سنخیت، علت انضمام است؛ و دو شی تنها به این شرط می توانند به هم منضم شوند وپیوستگی یابند که از سنخیت نسبت به یکدیگر بهره مند باشند. حال اگر کسی سنخیت باعالم ماده و مادیات داشته باشد، نمی تواند هم سنخ عالم مجردات باشد و با فرشتگان وبرتر از آنان، حضرت ولی عصر(عج) از تباط برقرار کند.تخلیه نفس از رذائل اخلاقی و تحلیه آن به صفات پسندیده،تنها راه ایجاد سنخیت و نزدیکی به آن حضرت است؛ چه، مادام که نفس انسان از صفاترذیله تخلیه نشود و به صفات حمیده آزین نبندد، حجابهای نفسانی مانع از دیدن خورشیدوجود آن حضرت است.به عنوان مثال، می توان اشاره کرد که اگر چه خورشید درتمامی ساعات در حال افروختن و نورافشانی است، اما مادام که دیوارهای ضخیم خانه درمیان باشد ساکنان خانه نمی توانند از آن نورافروزنده استفاده کنند. حال اگر بجایاین دیوارها ، شیشه هائی لطیف به کار برده شود، کسانی که در پشت این شیشه ها قراردارند می توانند از آن نور استفاده کنند؛ و اگر فرض کنیم که شیشه ای نیز در میاننباشد، در آن صورت اینان می توانند از گرمای خورشید نیز بهره برند.تخلیه و تحلیه نیز همین نقش را برعهده دارند؛ چه، برداشتنحجابهای ضخیم ظلمانی و جانشین کردن حجابهای نورانی به جای آن، و زان پس خلاصی یافتن از همین حجابهای نورانی نیز تنها با همین دو بدست می آید .تاکید ائمه هدی براینکه «اگر دو روز از عمر یک انسان مساوی هم باشد و در این روز او حرکتی کمالی درپیش نداشته باشد،‌زیانکار است» نیز، از همین باب بوده است. چه،‌ آدمی تنها درصورتی در مسیر تکامل گام نهاده و هر روزش بهتر از روز قبل می باشدکه در هر لحظه در پی ستردن صفتی رذیله و آذین بستن نفس به صفتی حمیده باشد . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه