با توجّه به پدیدار شدن رویکردهاى نوین نسبت به تحلیل و تبیین مسائل، انسان معاصر در پى کنکاش و کالبدشکافى مسائل، مفاهیم و حقایقى است که با آنها زندگى مى کرده و نسبت به آنها باورهایى داشته است. در واقع پرداختن به موضوع با نگاهى بیرونى، از ویژگى هاى انسان معاصر است. بر این اساس، آدمى مى خواهد از بیرون، به مسأله عزادارى بنگرد و آن را مورد بررسى قرار دهد. در حقیقت، عقل وى تا وقتى که توجیهى مقبول از عزادارى به دست نیاورد و یا حداقل آن را خرد ستیز نداند - هر چند خردپذیر نباشد - نمى تواند در درون این پدیده قرار گرفته و آن را باور کند. این نوع نگاه به مسائل، بسیار مبارک است؛ چه این که بنیان هاى معرفتى انسان را به مسائل اسلامى و مؤلّفه هاى فرهنگ شیعى، تقویت مى کند و نباید فراموش کرد که در پرتو این پشتوانه نظرى، ایمان آدمى نیز تعالى مى یابد؛ زیرا ایمان بر پایه معرفت و خردورزى شکل مى گیرد. ازاین رو اگر توجیه و تبیین موجّهى از عزادارى ارائه گردد؛ پایه هاى باور جوانان و نسل معاصر، نسبت به این موضوع تقویت خواهد شد.